Czas poznać nazwę komputera i domeny. Pierwszą możemy poznać dzięki komendzie hostname.
Czytaj dalej Informacje o systemie dostępne dla zwykłego użytkownika
Czas poznać nazwę komputera i domeny. Pierwszą możemy poznać dzięki komendzie hostname.
Czytaj dalej Informacje o systemie dostępne dla zwykłego użytkownika
Do niedawna dość często można było spotkać archiwa binarne, które są czymś pomiędzy pakietami binarnymi (czyli skompilowanymi programami wraz z informacjami o wymaganej zależności) a archiwami źródłowymi (zawierającymi tylko kod źródłowy programu).
KDE jest środowiskiem graficznym (nie prostym menedżerem okien) przez co ma spore wymagania co do sprzętu na którym pracuje. Z naszych doświadczeń wynika, że do wygodnej pracy wymagany jest komputer z procesorem minimum klasy Duron 1GHz i z pamięcią 256 MB. Monitor i karta graficzna obsługująca tryb graficzny co najmniej 1024×768 (w mniejszych rozdzielczościach nie mieszczą się całe okna programów.
Debian posiada ciekawe narzędzie o nazwie binstats pozwalające stworzyć statystyki dla programów zainstalowanych w systemie. W przypadku okresowego sprawdzania systemów porównanie informacji może być przydatne przy wykrywaniu włamań.
Czytaj dalej Debian – krótki zestaw informacji o zainstalowanym oprogramowaniu
Najbardziej popularnym i wygodnym sposobem instalowania Linuksa, choć nie jedynym, jest wydzielenie osobnych partycji, co najmniej dwóch. Jednej na swap drugiej na dane linuksowe. Należy tutaj zaznaczyć iż możemy go zainstalować na dowolnej partycji dowolnego dysku.
Nie ma się co oszukiwać i trzeba przyznać iż Windows jest najpopularniejszym systemem operacyjnym. Każdy nowy szanujący się system operacyjny powinien doskonale współpracować z nim. Tak też jest z Linuksem. Po pierwsze Linux ma możliwość emulowania lub nawet wprost uruchamiania aplikacji windowsowych. Co ciekawe istnieje także możliwość uruchomienia samego Windowsa, a co za tym idzie i jego aplikacji, w wirtualnych środowiskach.
W jądrach wersji 2.4 maskarada włączona jest bezpośrednio do kodu jądra i zintegrowana z firewallem. Za to wszystko odpowiada Netfilter. Maskarada ma na celu umożliwienie korzystania z sieci komputerowej z jednego adresu sieciowego. W praktyce wygląda to tak iż pod jednym (przeważnie publicznym) adresem IP działa cała sieć zamaskowana przez komputer z uruchomioną maskaradą.
Zajmuje się tym (no proszę zgadnąć…) iptabels i jego reguły zliczania (brawo proszę państwa, już się państwo uczą…)
Zliczanie pakietów wychodzących i wchodzących najlepiej jest zrobić na routerze. Wykorzystując iptables (czyli jądro 2.4) wpisujesz regułki typu
Zadaniem chkrootkit jest sprawdzenie czy system nie jest zainfekowany chrootkit. Sprawdza on binarki popularnych programów na okazję występowania charakterystycznych sygnatur. Jeżeli je znajdzie informuje o tym.