Cóż, w standardowych zasobach nie ma pakietu unrar, nie jest to jednak wielki problem:
[root@centos fun]# wget http://packages.sw.be/unrar/unrar-4.0.1-1.el5.rf.i386.rpm
[root@centos fun]# rpm -ihv unrar-4.0.1-1.el5.rf.i386.rpm ostrzeżenie: unrar-4.0.1-1.el5.rf.i386.rpm: Nagłówek V3 Podpis DSA: NOKEY, key ID 6b8d79e6 Przygotowywanie... ########################################### [100%] 1:unrar ########################################### [100%]
Logujesz się na zdalny system, chcesz sprawdzić co za Linux tam jest zainstalowany. Pierwszy ruch to 'uname -a’:
root@czz60610-laptop:~# uname -a Linux czz60610-laptop 2.6.31-22-generic #65-Ubuntu SMP Thu Sep 16 15:48:58 UTC 2010 i686 GNU/Linux
Cóż, mółgbyś zgadywać po wersji jądra która to wersja Ubuntu ale powinieneś być pewny. Więc tutaj ja znam dwa elegenackie rozwiązania:
1. Przejrzeć zawartość /etc/issue # cat /etc/issue Ubuntu 9.10 \n \l
2.skorzystać z lsb_release:
# lsb_release -a No LSB modules are available. Distributor ID: Ubuntu Description: Ubuntu 9.10 Release: 9.10 Codename: karmic
To samo możemy zobaczyć w pliku /etc/lsb-release.
Możnaby jeszcze sprawdzić /etc/apt/sources.list ale nie uznaję tego za eleganckie rozwiązanie.
CentOS to system operacyjny, który jest przekompilowaną komercyjną wersją dystrybucji RedHat Enterprise (z pewnymi wyjątkami). Jako że RedHat Enterprise jest powszechnie używany postanowiłem zainstalować CentOS-a ;). Niestety brakuje w nim dużo oprogramowania dostępnego w normalnych dystrybucjach :/ Jakby ktoś szukał Baculi, znajdzie pod adresem: http://www.pramberger.at/peter/services/repository/rhel5/ (będzie działać także w CentOS-ie).
RPM to jeden z najpopularniejszych systemów pakietów dostępnych w Linuksie (pozostałe to TGZ z Slackware oraz deb z Debiana). Oprócz wersji binarnej lub źródłowej programu każdy pakiet zawiera informację o wersji oraz wymaganych programach do jego działania. Sam program rpm jest raczej dość prymitywny i dlatego powstało kilka nakładek mających ułatwić pracę z nim, zostały one omówione w innej lekcji.
Najbardziej uniwersalnym sposobem instalowania oprogramowania w Linuksie jest kompilacja ich ze źródeł udostępnianych przez autorów. Plusami takiego sposobu jest możliwość maksymalnego dostosania go do naszych potrzeb (architektura procesora, opcje konfiguracji i kompilacji programu), minusem brak zależności a czasem nawet możliwości łatwego odinstalowania aplikacji. Cóż, nic nie jest idealne.
Strona domowa projektu http://lms.rulez.pl/
Pakiet binarny instalujemy komendą apt-get install nazwa_pakietu. Usuwamy go przy pomocy komendy (pozostają jednak pliki konfiguracyjne) apt-get remove nazwa_pakietu. Pakiet kompletnie usuwamy komendą apt-get remove –purge nazwa_pakietu.
Czytaj dalej Debian – zarządzanie oprogramowaniem dostępnym w postaci pakietów
Debian posiada kilka narzędzi dostępnych także w innych dystrybucjach oraz bardzo przydatny mechanizm konfiguracji wstępnej pakietu. Tak więc pakiet podczas instalacji może być skonfigurowany a następnie zrekonfigurowany, jeżeli będziemy tego potrzebować.
Jądro systemu zapewnia współpracę między aplikacjami a sprzętem komputerowym. Odpowiada za wykorzystanie pamięci operacyjnej, współdzielenie procesora, zapis i odczyt z pamięci masowych (dyski twarde, cdrom-y) itp. W przypadku Linuksa jądro systemu jest tworzone przez wspólnotę programistów skupioną wokół twórcy, czyli Linusa Torvaldsa.
Aby skompilować jądro pod Debianem należy zainstalować pakiet źródłowy z wersją jądra, która nas interesuje oraz ewentualnie pakiety z łatami. Następnie kompilujemy jądro. Oprócz standardowej procedury (make config, make clean itp) można to samo przeprowadzić w prostszy sposób. Debian zawiera specjalny pakiet (kernel-package) pozwalający po wybraniu potrzebnych opcji na stworzenie pakietu z jądrem.