Z czasem, gdy dość często używamy konsoli, będziemy potrzebowali łatwego sposobu przenoszenia fragmentów tekstu między konsolami. Przyda się nam wtedy program gpm (standardowo instalowany w prawie każdej dystrybucji).
Każdy program pracujący w konsoli ma trzy strumienie: wejściowy, wyjściowy oraz błędów. Standardowe wejście to konsola, wyjście oraz wyjście dla błędów to ekran monitora. Pozwala to w wygodny sposób kierować strumieniami komunikatów a także układać polecenia w ciągi, co pozwala tworzyć nawet skomplikowane polecenia.
Często potrzebować będziemy możliwość wykonywania danych czynności w określonej przyszłości, czy to cyklicznie czy jednokrotnie. Pierwszą czynność możemy zlecić demonowi cron albo anacronowi. Co do zadań jednokrotnych to najlepiej wykona je atd.
Podstawowym katalogiem w hierarchii jest katalog / czyli root (ang. korzeń). Od niego wywodzą się wszystkie dalsze. Ma to na celu wprowadzenie pewnego porządku.
Pracując w Linuksie w trybie konsoli mamy do dyspozycji 4 źródła pomocy do programów: dokumentację w katalogu opisów, strony pomocy systemowej man, strony pomocy info oraz opcje –help w prawie każdym programie.