Archiwum kategorii: Storage / Network Storage

Linux

Linux: dodawanie dysków online

Cała sztuka polega na przeskanowaniu jeszcze raz magistrali scsi. Możesz wykonać to następującą komendą:

 for HOST in `ls /sys/class/scsi_host/`; do echo "Scanning $HOST"; echo "- - -" > /sys/class/scsi_host/$HOST/scan;  done

Efekt w logu jest następujący

Jan  4 05:48:08 master1 kernel: sd 2:0:2:0: [sdc] Cache data unavailable
Jan  4 05:48:08 master1 kernel: sd 2:0:2:0: [sdc] Assuming drive cache: write through
Jan  4 05:48:08 master1 kernel: sdc: sdc1

Następnie należy po prostu sformatować dysk :).

LVM

Logical Volument Managment (LVM)

Wstęp

Logical Volument Managment (LVM) pozwala stworzyć bardzo elastyczny system zardządzania dyskami i przestrzenią dyskową (zwiększać w locie wielkość partycji oraz tworzyć partycje rozciągnięte między partycjami fizycznymi i dyskami fizycznymi).
LVM składa się z trzech warstw:

  • Logival Volumens (lv) – są to odpowiedniki partycji, je montujemy w systemie oraz na nich zapisujemy dane,
  • physical volumes (pv) – są to volumeny bezpośrednio związane z partycjami dyskowymi (np. /dev/hda1, /dev/sda3),
  • VG (volume groups) – grupują fizyczne wolumeny w grupy twrzorząc „pule przesrzeni” z ktorych tworzeone są logical Volumens, dzięki grupom możliwe jest więc tworzenie partycji przekraaczających rozmiarem pojedyńcze dyski. Grupy volumentów można porównać do wirtualnych dysków na których tworzymy partycje (logical Volumens).

Ze względów technicznych nie będziemy omawiać starszej wersji LVM, tylko nowszą LVM2.
Czytaj dalej Logical Volument Managment (LVM) →

ext3

System plików ext3

Tworzenie nowego systemu plików

Tworzenie nowego systemu plików na partycji lub logicznym wolumenie przebiega identycznie. Należy wywołać polecenie mkfs -t ext3 i jako nazwę podać nazwę urządzenia (partycji) lub volumenu logicznego na której chcemy utworzyć system plików. Poleceniem równoważnym jest wywołanie polecenia mkfs.ext3 (czyli bezposrednio polecenia dla systemu ext3) z nazwą urządzenia lub volumenu logicznego jako parameterem.

Czytaj dalej System plików ext3 →

Systemy plików

Dowiązania, i-węzły itp

System plików Linuksa (ext2 i jego nowsza wersja ext3 oraz ext4) ma budowę bardziej podobną do sieci niż korzenia drzewa.
Podstawowym pojęciem są tzw i-węzły (inodes). Są to struktury systemowe przechowujące informacje na temat plików
i katalogów przechowywanych na dysku. W nim są zapisane wszystkie dane dotyczące pliku: właściciel i grupa, rozmiar, czas utworzenia i modyfikacji, informacje dotyczące zapisu i odczytu, a także fizyczne położenie na dysku.
Każdy i-węzeł posiada numer ale nie nazwę, wiec plik nawet jej nie potrzebuję! Konsekwencją tego jest fakt, iż każdy katalog to tak naprawdę plik z zapisaną informacją o numerze i-węzła i nazwą oraz to, że do każdego pliku
można stworzyć wiele nazw. Tutaj dochodzimy do ważnych pojęć jakim są dowiązania sztywne i symboliczne.

Dowiązanie sztywne jest to wskazanie na ten sam plik w innym miejscu niż nastąpiło pierwsze dowiązanie.
Dla systemu plików nie ma więc różnicy skąd nastąpi interwencja na pliku bo i tak modyfikowany jest obiekt wskazywany przez i-węzeł. Ograniczeniem jest fakt iż dowiązanie twarde (sztywne) jest ograniczone do jednego
systemu plików. Dopiero usunięcie ostatniego dowiązania twardego powoduje usunięcie pliku z dysku.

Dowiązanie miękkie jest to wskazanie na dany plik, które może przekraczać systemy plików. Jednak usunięcie wskazywanego pliku powoduje iż plik faktycznie zostanie usunięty. Dowiązanie miękkie nie broni przed tym.
Można je porównać do skrótu z Windows’a.

Katalogi są traktowane jak zwykle pliki, jednak ze względów porządkowych zakazane jest tworzenie wielu dowiązań do jednego katalogu.